Waankosmogonie in een notendop

Ingrediënten van een mogelijke 'art-brut'-kosmogonie aan de hand van eerdere vrije associaties op deze blog (zie de links hieronder), die ik wel nooit 'systematisch' zal proberen vorm te geven, er zijn immers al talloze esoterische baksels waar nog geen hond aan snuffelt:

- Pythagoras in verband gebracht met de cultus van de mythische Orpheus, verhouding wiskunde en wereld, menselijk leven begint met vermenging van mannelijke en vrouwelijke vloeistoffen

- Solmisatie (elfde eeuw), hymne aan Johannes de Doper als bron van de eerste notenbenaming

- Leonardo, onderzoek naar indeling octaaf, 'ziel gecomponeerd uit harmonie', zelfportret als Johannes de Doper

- snaartheorie, Mulisch, muziek, Pythagoras, compositie van de wereld, de vrouw, octaaf en oer-eureka, evidentie (feit-uitspraak) - ruimte van het volledig leven (Lucebert), Weltinnenraum (Rilke)

- incarnatie, avatar, icoon, εικών, afbeelding, ei, ik

- Orpheus en Johannes de Doper beiden onthoofd

- Maarten 't Hart: het lied van het levende standbeeld in Don Giovanni draait om louter op en neergaande toonladders; wat een tijdgenoot van Mozart in de pen gaf: 'Mozart lijkt de taal van de geesten van Shakespeare te hebben afgekeken'

- speculaties over do - dao - dheu, dher - dharma - ṛta (Pirsig) - αλήθεια (Heidegger) - gankyil en rolpa (Tibetaans boeddhisme)

- orkest, ορχήστρα, koor van zingende en wenende vrouwen in Oudgrieks drama, plaats waar betekenis wordt gedanst en beseft; Mulisch over masker en horizon in de beweging van het octaaf

- Peter Sloterdijk over de placenta en Euridice, verlangen naar terugkeer tot de prenatale harmonie met de moeder, de zanger als in vervoering brenger van de mens, 'het stadium van de sirenen, de eerste sonosferische resonantie'; 'Wat we in de taal van onheuglijke tradities "ziel" noemen, is in zijn gevoeligste centrum een resonantiesysteem dat in de audiovocale gemeenschap van de prenatale moeder-kindsfeer tot ontwikkeling komt'

- gehoor, ruimte en oorsprong, akasha, ether, zijn en niets, ontstaan uit het niets, het primaire 'iets onderscheiden'

Naast de fantasmagorische oorsprongstheorieën is er natuurlijk het genre van de 'futurosofie', zoals à la Hegel, Teilhard de Chardin, Harry Mulisch, Ray Kurzweil, Donna Haraway en Science Fiction - zie mijn irrationele aanzet tot een synthese aan de hand van Metamorfose van Narcissus van Salvador Dalí.

Illustratie in verband met art brut:
schilderij van Adolf Wölfli, klik erop voor grotere versie;
bron wikipedia