Grappig dat Gurdjieff een systeem opbouwt rond drie octaven en bij de tweede en derde 'do' spreekt van de 'eerste schok' respectievelijk de 'tweede schok': zie www.prahlad.org/gallery/george_gurdjieff.htm onderaan de pagina.
In mijn wonderlijke schema zijn alleen drie octaven aan de orde als je de sprong van 15 naar 22 als derde telt; om daarmee terug op 1 uit te komen, moet 22 - het aantal tekens van het volledige Hebreeuwse alfabet - gelijk worden gesteld aan de oorsprong. Tja, het is maar een uiterst irrationele fantasie.
Vergelijk Mulisch' jeugdervaring: de 'schok' bij het (na elkaar) aanslaan van door een octaaf gescheiden noten op de piano - de ervaring van het 'oerfenomeen', 'hetzelfde en niet hetzelfde' - (naar eigen zeggen bleef M. urenlang obsessief octaven spelen).
Het venster op de wereld / 'wereldbeeld': klassieke tv-scherm: 4:3; breedbeeld: 16:9 of 4x4:3x3.
Door middel van het kruisteken (rechtop respectievelijk gekanteld) ontstaan 7 en 12 uit 3 en 4.
Zie ook mijn blognotitie:
Art-brutgedachten over 'do'.
---
http://en.wikipedia.org/wiki/Jehovah
Jehovah is a proposed English reading of the Tetragamaton Hebrew God יְהֹוָה. In contrast, in Jewish culture the Tetragammaton is a never vocalized or pronounced; instead Adonai is used. The spelling of יהוה (i.e. the Tetragammaton) that is found in the Masoteric Text.
יְהֹוָה has the consonants of the Tetragrammaton יְהֹוָה.
Since the beginning of the 17th century, [or possibly even earlier], scholars have questioned whether the vowel points found in יְהֹוָה are the actual vowel points of the name Jehovah. Some scholarly sources teach that יְהֹוָה has the vowel points of אֲדֹנָי [i.e. Adonai], but the vowel points of these two words are not precisely the same, and scholars are not in total agreement as to why יְהֹוָה does not have the precise same vowel points as Adonai has. Evidently, more and more scholars are accepting the Tetragammaton alone as the name of the Hebrew God without the presence of vowels according to Jewish Culture.
The first English translators of יְהֹוָה, believed they had the correct vowel points, and translated it as it was written:
Ex 6.4 displaying Jehovah in 1671 KJV
"Jehova" in 1270 A.D. Latin.
"Iehouah" in 1530 A.D. English.
"Iehovah" in 1611 A.D. English.
"Jehovah" in 1671 A.D. English.
"Yehowah" used by some using another transcription of the consonants of the Tetragrammaton
(See Yahweh).
http://en.wikipedia.org/wiki/Adonai
Early Christian translators of the Torah did not know that these vowel points only served to remind the reader not to pronounce the divine name, but instead say "Adonai," so they pronounced the consonants and vowel points together (a grammatical impossibility in Hebrew). They took the letters "IHVH," from the Latin Vulgate, and the vowels "a-o-a" were inserted into the text rendering IAHOVAH or "Iehovah" in 16th century English, which later became "Jehovah."
Denk ook aan de zeemanskreet 'Ahoy!', waarover Fernando Pessoa dichtte:
"De (...) kreet (...) die (...) de onbestemde roep der wateren (...) samenvat, de ongehoorde, impliciete stem van alle dingen van de zee"
(Ode van de zee; vertaling August Willemsen. Gister deze verzen lezend, had ik de trage-scheepstoeterachtige, unheimlich-weemoedige leitmotiv-klank van 'Approaching Silence' van David Sylvian in mijn oren.)
Ahoy! - oercontactschreeuw van de een naar de ander op de zee van het zijn, rauwe, meest elementaire vorm van intersubjectiviteit.
In het Boeddhisme: 'Ah is the expression of wonder and direct awareness. It is a point of stillness, of emptiness. Ah brings energy, openness, expansion and empowerment'.
De Tibetaanse monnik tulku Thondup noemt in zijn Handboek helende meditatie AH een 'helende klank' en schrijft: 'Volgens de Boeddhistische leringen is AH de bron en het wezen van alle geluid. Alle klanken, woorden, taal en gebeden komen uit AH voort. Bovendien is AH in alle klanken, woorden, taal en gebeden aanwezig. Toch omvat AH geen concepten, boodschappen of emotionele kwelllingen, en legt deze ook niet op. AH is meer de klank van grenzeloze energie, openheid, vrijheid en vrede. (...) De kwaliteit ervan lijkt op die van ruimte. (...) In Tibetaans boeddhistische heilige geschriften is AH de essentie van alle leringen over trancendente wijsheid. Het is de ongeboren en ongeschapen letter, de letter van openheid of leegte, de grote moeder van alles.'
Zie verder mijn art-brutspeculaties over de letter H.
"Jehova" in 1270 A.D. Latin.
"Iehouah" in 1530 A.D. English.
"Iehovah" in 1611 A.D. English.
"Jehovah" in 1671 A.D. English.
"Yehowah" used by some using another transcription of the consonants of the Tetragrammaton
(See Yahweh).
http://en.wikipedia.org/wiki/Adonai
Early Christian translators of the Torah did not know that these vowel points only served to remind the reader not to pronounce the divine name, but instead say "Adonai," so they pronounced the consonants and vowel points together (a grammatical impossibility in Hebrew). They took the letters "IHVH," from the Latin Vulgate, and the vowels "a-o-a" were inserted into the text rendering IAHOVAH or "Iehovah" in 16th century English, which later became "Jehovah."
Denk ook aan de zeemanskreet 'Ahoy!', waarover Fernando Pessoa dichtte:
"De (...) kreet (...) die (...) de onbestemde roep der wateren (...) samenvat, de ongehoorde, impliciete stem van alle dingen van de zee"
(Ode van de zee; vertaling August Willemsen. Gister deze verzen lezend, had ik de trage-scheepstoeterachtige, unheimlich-weemoedige leitmotiv-klank van 'Approaching Silence' van David Sylvian in mijn oren.)
Ahoy! - oercontactschreeuw van de een naar de ander op de zee van het zijn, rauwe, meest elementaire vorm van intersubjectiviteit.
In het Boeddhisme: 'Ah is the expression of wonder and direct awareness. It is a point of stillness, of emptiness. Ah brings energy, openness, expansion and empowerment'.
De Tibetaanse monnik tulku Thondup noemt in zijn Handboek helende meditatie AH een 'helende klank' en schrijft: 'Volgens de Boeddhistische leringen is AH de bron en het wezen van alle geluid. Alle klanken, woorden, taal en gebeden komen uit AH voort. Bovendien is AH in alle klanken, woorden, taal en gebeden aanwezig. Toch omvat AH geen concepten, boodschappen of emotionele kwelllingen, en legt deze ook niet op. AH is meer de klank van grenzeloze energie, openheid, vrijheid en vrede. (...) De kwaliteit ervan lijkt op die van ruimte. (...) In Tibetaans boeddhistische heilige geschriften is AH de essentie van alle leringen over trancendente wijsheid. Het is de ongeboren en ongeschapen letter, de letter van openheid of leegte, de grote moeder van alles.'
Zie verder mijn art-brutspeculaties over de letter H.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten