Anti-Zwarte Piet-activiste Gloria Wekker vergoelijkte seks met kinderen

Ja, ook de onvermijdelijke Anja Meulenbelt bemoeit zich met het debat over Zwarte Piet. Op haar blog schreef ze gister het artikel "Racisme en het einde van de onschuld", over de bijeenkomst "Tradition is not given. Feminists debate Zwarte Piet and racism in the Dutch public sphere", eergister in Utrecht. Bovenaan haar verslag staat een grote foto van Gloria Wekker, een van de drie "formidabele" spreeksters in Utrecht en een "veteraan van het zwarte feminisme". De antropoloog Wekker was achttien jaar hoogleraar aan de UU, inmiddels is ze emeritus. Haar specialisatie heet, een hele mond vol, "Gender Studies, Sexuality Studies, African American Studies en Caribbean Studies". Het collectief Redmond Radio, gangmaker aan het anti-Zwarte Piet-front, zat in de persoon van Hodan Warsame zij aan zij met Wekker tijdens "Tradition is not given" - zie de impressie van Meulenbelt en een tweet van Redmond. Ook de prominente anti-Zwarte Piet-activisten Quinsy Gario en Egbert A. Martina zijn bekend met Gloria Wekker; Gario heeft gezegd: "Zelf kijk ik bijvoorbeeld heel erg op naar [...] Gloria Wekker [...]."

Nu weet ik nog van vroeger, dat Wekker heeft samengewerkt met Gert Hekma van de UvA, een beruchte verdediger van seks met kinderen. Een artikel van haar is verschenen in het pedoseks-orgaan Paidika, onder de titel: "Girl, It's My Boobies You're Getting, No?" Eerder was het opgenomen in de bundel Op een oude fiets moet je het leren: erotische en seksuele relaties tussen vrouwen en jonge meisjes en jongens (1992, redactie Marjan Sax en Sjuul Deckwitz). Daarin heette het: "Meisje, is bobi krijg je, no? Creoolse Vrouwen in Suriname en Erotische Relaties met Kinderen en Jongeren".
Deze grensoverschrijdende arbeid van Wekker heeft haar een eervolle vermelding opgeleverd op de infame pedowiki Brongersma.info: "Gloria Wekker: We moeten open staan voor vele relatievormen":

"Ik ben in Suriname geboren, maar in Nederland opgegroeid en ik heb nooit eerder oog gehad voor de ongeschreven regels die hier gelden ten aanzien van relaties. Mensen die een relatie met elkaar hebben, moeten zo gelijk mogelijk zijn. Je moet op elkaar lijken: qua uiterlijk, leeftijd, sociale klasse, opleiding en inkomen. Dat wordt hier als een soort voorwaarde gezien voor het welslagen van een relatie. Wat ik van het mati-werk[1] heb geleerd, is dat dat soort dingen geen rol spelen. Tussen de vrouwen in Suriname zijn vaak heel grote leeftijdsverschillen en verschillen in opleiding. Ik ben me bewust van het feit dat je jezelf een soort dwangbuis aandoet als je je aan al die regeltjes houdt. Er zijn zoveel mogelijkheden om aan relaties vorm te geven en ik ben blij dat ik die nu heb ontdekt."

In het item op Brongersma.info staat verder:

Jonge meisjes worden meestal door oudere vrouwen in het mati-werk geïnitieerd. Juliette, een van de vrouwen die Wekker voor haar onderzoek interviewde, was veertien toen ze voor het eerst seksueel contact had met een vrouw. Deze was aanzienlijk ouder dan zijzelf, namelijk vijfendertig jaar. In Een gouden munt [een boek[2] van Wekker; K] vertelt Juliette dat ze goede herinneringen bewaart aan deze relatie. "Hier was ik, met mijn veertien jaartjes, mijn mooie ronde gezicht, mijn volle vlechten. Alle vrouwen in de buurt waren gek op kleine Juliette. [...] Mijn eerste echte vriendin heeft me alles geleerd wat ik moest weten. [...] Ze was ook erg voorzichtig met me. We deden alles: we vrijden, we kusten, maar ze brak (ontmaagdde) me niet. Dat moest bewaard worden voor de eerste man met wie ik sliep. Dat gebeurde toen ik negentien was."

Waarom breng ik dit onder de aandacht? Omdat ik me erger aan het zwart-witte moralisme van de radicaalste anti-Zwarte Piet-activisten, vandaag tot vervelens toe geëtaleerd in een ellenlang manifest dat ter ondertekening op internet is gezet. In het bijzonder wijst men op de funeste invloed op de kinderziel van de machtsrelatie tussen Sinterklaas en Zwarte Piet, wat het racisme met de paplepel zou ingieten. En daar hebben ze nog een punt ook. Maar als je bovendien zó verheven-belerend uit de hoek meent te kunnen komen, dat je uit de - toegegeven - slappe reactie van het kabinet op je grieven, pontificaal concludeert dat de regering het racisme dat Zwarte Piet aankleeft "impliciet vergoelijkt", sterker nog, dat dit zelfs geldt voor de stroom rabiaat racistische oprispingen uit de onderbuik van het internet die loskwam na onder meer uitzendingen van Pauw & Witteman over het onderwerp… als je Zwarte Piet benoemt als slechts het topje van de ijsberg van het geloochende, inktzwarte koloniale verleden van Nederland… als je de zaak dus dermate heftig in de sfeer van een loodzware moraal annex beschuldiging van blank Nederland trekt…
...wees dan zo alert en zuiver op de graat dat je je verre houdt van een figuur[3], die kinderen - onvolwassen meisjes - in betere handen acht bij op prille bloedjes beluste, rijpe bedrijfsters van de damesliefde in Suriname, dan bij het duo Sinterklaas en Zwarte Piet in de polder.

Over "Het einde van de onschuld" gesproken!

Foto: Marcel Bindels

Noten

[1] De wrange ironie van het geval wil, dat het mati-werk - eufemisme voor een vorm van vrouwelijke seksualiteit waarbij klaarblijkelijk kinderen worden of werden misbruikt, 'mati' betekent zoiets als 'maatje' - zijn oorsprong vindt in de praktijken van slavinnen van West-Afrikaanse slavendrijvers. Gloria Wekker vergoelijkt en romantiseert dus een vorm van kindermisbruik voortvloeiend uit een letterlijk zwart slavernijverleden. Dit maakt haar ageren tegen de daarbij vergeleken betrekkelijk onschuldige, met het Nederlandse koloniale verleden in enig verband staande gestalte van Zwarte Piet, beschamend eenzijdig. Precies onder het motto "Tradition is not given" zou ze krachtig stelling hebben moeten nemen tegen seks met kinderen in de mati-werk-cultuur.

[2] Ik ben een gouden munt, ik ga door vele handen, maar verlies mijn waarde niet (1994, een bewerking van Wekkers proefschrift). Dat 'door vele handen gaan' krijgt een macabere klank in het licht van haar vergoelijking van seks met minderjarigen.
Ook in haar boek The Politics of Passion; Women's Sexual Culture In The Afro-Surinamese Diaspora (2006) schrijft Wekker over het hierboven genoemde mati-werk, ik weet niet of hierin eveneens seksuele relaties met kinderen ter sprake komen.

[3] Meer nog dan om de persoon Wekker, gaat het me om het gegeven dat elke cultuur de neiging heeft zich heftiger op te winden over de splinter in het oog van de ander dan over de balk in het eigen oog. Natuurlijk ontslaat een ad hominem niemand ooit van het erkennen en aanpakken van de eigen tekortkomingen - zoals de Nederlanders betreffende evident racistische aspecten van Zwarte Piet zeker behoren te doen -, maar relativeringsvermogen, naast morele verontwaardiging, is bijna altijd gepast, jaagt mensen niet onnodig op de kast - en is dus ook effectiever.

Twee mooie oplossingen voor een Zwarte Piet die leuk is voor iedereen:
- Kleurenpieten.nl
- Piet met roetvegen (video)

Zie ook m'n blognotitie:
Ondervoorzitter parlement hangt leuk de racist uit; Martin Bosma in Nederland anno nu