Prominente Egyptische leden van de Moslimbroederschap hebben zich deze winter uitgesproken voor het omvormen van Egypte tot een totale islamitische staat met bijbehorend justitieel systeem volgens de sharia. Het gaat om Bassem Khafaji, voormalig directeur van een islamitische lobbygoep in de VS, de Council on American-Islamic Relations (CAIR); en Mahmoud Ghuzlan, een woordvoerder van de Broederschap. De eerste wil president van Egypte worden en hoopt daarbij op steun van de Moslimbroederschap; als officiële kandidaat wordt hij overigens niet genoemd in de wikipedia. De laatste spreekt over de 'droom' van zijn organisatie: een kalifaat (theocratische islamitische heerschappij) in de hele islamitische wereld. Volgens een van de bronnen van deze berichten - de uiterst rechtse maar wat betreft feitenmateriaal niet onbetrouwbare Investigative Project on Terrorism (IPT) - zou Khafaji in 2003 uit de VS zijn gezet wegens financiële malversaties.IPT meldt voorts:
Ghuzlan's statement echoes comments Brotherhood Supreme Guide Mohammed Badie made during a speech in late December. In it, Badie explained Brotherhood founder Hassan al-Banna's original agenda remains intact. "It begins with the reform of the individual and then to start building the family and society, then the government; then the rightly guided caliphate, then instructing the world; instructing guidance, wisdom, truth and justice."Overigens zei de 91 jaar oude broer van Hassan al-Banna, de Egyptenaar Gamal al-Banna, geïnterviewd door Reuters, onlangs: 'Over the years, the Brotherhood has become more extreme on the question of women's rights because of the spread of hardline Wahhabi thought from Saudi Arabia'. Dat land heeft vrouwen in 'zwarte geesten' veranderd, in zijn ogen. Volgens hem waren de bedoelingen van zijn broer Hassan niet politiek, maar gericht op de persoonlijke levenssfeer. Hij is bezorgd over het oprukken van salafistische regels in de maatschappij.
Als Gamal al-Banna gelijk heeft (wat sterk de vraag is), zou Mohammed Badie dus juist de oorspronkelijke agenda van de oprichter van de Moslimbroederschap miskennen.
De Engelstalige wikipedia herinnert eraan dat de Moslimbroeders zichzelf op hun website salafisten hebben genoemd. De link die de wikipedia in een noot geeft, loopt inmiddels dood; de door Wayback Machine gearchiveerde pagina met deze URL - van Ikhwanonline.net van 2009, gesteld in het Arabisch - levert via Google Translate deze Engelse vertaling op. Er is sprake van 'wetenschap als pijler van de islamitische staat', 'sterven in de naam van allah' als hoogste aspiratie en - in het steenkolenproza van de automatische omzetting -: 'They call Salafi, as calling for a return to Islam' - wat inderdaad de lezing volgens de wikipedia lijkt te bevestigen, want ook gezien andere woordcombinaties moet je dit lezen als 'Zij [i.e. de Moslimbroeders] noemen zich salafi'. Overigens zetten groepen orthodoxe salafisten zich juist fel tegen de Broeders (Ikhwani) af, zie bijvoorbeeld hier en hier.
De Moslimbroederschap kent een eed van trouw (oath / pledge of allegiance), de bay'ah[1] (ook wel geschreven als bay'a of bai'a), die terug zou gaan op de profeet Mohammed en ook op het eerste kalifaat, van Abu Bakr. Zie bijvoorbeeld punt 3 en vooral punt 10 in deze salafistische uiteenzetting van wat de Broederschap volgens de richtlijnen van oprichter Hassan al-Banna behelst.
Het zweren van een dure eed door mannenbroeders met maatschappij hervormende aspiraties, moet voor ieder weldenkend mens een alarmbel doen afgaan. Zoals Harry Mulisch laat zien in zijn boek De zaak 40/61, was voor Adolf Eichmann de eed van trouw aan de Führer iets heiligs, dat onmogelijk verbroken kon worden. Ook Amerikaanse extreem rechtse clubjes zijn dol op de pledge of allegiance; er bestaat zelfs een militie die zich de Oath Keepers noemt (zie ook de wikipedia).
Zoals bekend zijn van de 503 zetels van het Egyptische parlement, 235 gewonnen door de Moslimbroederschap (47 procent) en 121 door de salafisten (24 procent). Een grote meerderheid van de volksvertegenwoordiging is dus radicaal islamitisch geworden.
Een opiniepeiling (PDF, zomer 2010) in de Arabische wereld door het Brookings-instituut, wees uit dat 57 procent van de ondervraagden - van de Egyptische respondenten zelfs 82 procent - denkt dat het 'positief' zou zijn voor het Midden-Oosten als Iran nucleaire wapens verkreeg; in 2009 dacht nog maar 29 procent er zo over. De meerderheid - met name in Egypte en Marokko - denkt ook dat Iran, met recht, werkt aan een kernbom[2].
De meest bewonderde Palestijnse leider is overigens Khalid Meshal (17 procent), de baas van Hamas[3], net boven Mahmoud Abbas (15 procent); militanten onder de Palestijnen genieten duidelijk meer steun (64 procent) dan gematigden (36 procent). Medeleven met Israëlische slachtoffers van het Israëlisch-Palestijnse conflict is bijna non-existent (een paar procent).
Update 4:
Egyption Cleric Safwat Higazi [zie video hieronder; K] launches MB candidate Muhammad Mursi's campaign: [according to Higazi,] Mursi will restore the 'United States of the Arabs' with Jerusalem as its capital.
Memri TV, 1 mei 2012
[0:22] 'We kunnen zien hoe de droom van het islamitische kalifaat zal worden waargemaakt, als allah het wil, door Dr. Mohammed Morsi!'
[2:10] 'Miljoenen martelaren marcheren naar Jeruzalem! Beroof alle joden van hun slaap! Kom op, liefhebbers van het martelaarschap, jullie zijn allen Hamas!'
Update 3:
Exclusive: Muslim Brotherhood Preaching Israel Destruction After Election
IPT News, 27 juni 2012
Update 2:
De militairen laten niet toe dat El-Shater daadwerkelijk meedoet met de verkiezingen.
Update 1:
Egyptische presidentskandidaat ontvouwt strategie voor islamitische staat [video van toespraak]
Door Carel Brendel, 13 april 2012
[...] El-Shater, plaatsvervangend leider van de Egyptische Moslimbroederschap, werd onlangs aangewezen als presidentskandidaat van de Partij voor Vrijheid en Rechtvaardigheid (FJP). Dat is de politieke partij van de Moslimbroeders die bij de laatste verkiezingen bijna 50 procent van de stemmen haalde.
[...] [El-Shater] spreekt [...] onomwonden over de Nahda (‘wedergeboorte’) van een islamitische staat, het herstellen van de invloed van de islam, het onderwerpen van de mensen aan God, de islamisering van het dagelijks leven. El-Shater spreekt diverse keren over 'the Global State of Islam' - het kalifaat - hoewel zijn toespraak vooral gaat over de strategie van zijn beweging om in Egypte zelf aan de macht te komen. 'Ieder aspect van het leven moet worden geïslamiseerd en het voornaamste werktuig daarvoor is de Gama’a (de groep of beweging).'
Verderop lezen we dat deze beweging functioneert volgens wat in het bolsjewistisch jargon het 'democratisch centralisme' zou worden genoemd. Beslissingen worden in overleg genomen, maar daarna moeten de leden zich houden aan de genomen besluiten en de leiding gehoorzamen.
Ook later toegevoegd:
Brotherhood is a threat
Door Martin Thomas, Workers' Liberty, 9 februari 2011
Shater: Application of Islamic law is ultimate goal
Egypt Independent, 4 april 2012
Kopten niet in 'te islamitisch' grondwetscomité
Door Robin de Wever, Trouw, 2 april 2012
Egypte kiest moeizaam grondwetscommissie
AFP / Trouw, 24 maart 2012
[einde latere toevoegingen]
Parlement Egypte twist over invloed islamisten op de nieuwe grondwet
Trouw, 3 maart 2012
Uit dit artikel blijkt dat de Moslimbroederschap de relatief seculiere oppositie nog steeds belooft dat de grondwet niet geschreven zal worden door de religieuze meerderheid, maar via 'consensus en partnerverband'. De salafisten, met wie de Broeders een ruime meerderheid vormen, denken daar echter geheel anders over.
De uitkomst zal de toekomst van Egypte mede bepalen.
Egypte: Israël is vijand nummer 1
AP / Trouw, 12 maart 2012
Trouw meldt dat de volksvertegenwoordiging van Egypte unaniem [sic; K] heeft besloten dat Israël de grootste vijand is en dat de ambassadeur van dat land moet worden uitgezet. Hoewel alleen het leger dergelijke besluiten feitelijk kan nemen en uitvoeren, tekent het de enorme verandering op politiek vlak.
Twee zijsprongen naar aanleiding van het bovenstaande:
Council on American-Islamic Relations
CAIR wordt er door anti-islamitische activisten van verdacht veel radicaler te zijn dan de façade moet doen geloven. Zo is er de affaire Omar M. Ahmad, een CAIR-voorzitter die in 1998 op een moslimcongres met zoveel woorden zou hebben gezegd dat de islam in Amerika - en trouwens overal ter wereld - dominant moet worden. Ahmad ontkende later dat hij iets dergelijks had beweerd; de betreffende journalist, Lisa Gardiner, bleef erbij dat haar parafrase van de uitlatingen van Ahmad correct was. Gardiner liet overigens ook weten dat ze het persoonlijke contact met moslimleiders als 'uiterst positief' en als verrijkend had ervaren en het zou betreuren als haar artikel tot 'meer vijandigheid' zou leiden (bron: artikel op de extreem rechtse site WND, maar wat bovengenoemde uitspraken van Gardiner betreft waarschijnlijk niet onjuist).
De extremistische islambestrijder Daniel Pipes verwijst - met links - naar kritiek op CAIR door liberale moslims:
Of particular note are the American Muslims who reject CAIR's claim to speak on their behalf. The late Seifeldin Ashmawy, publisher of the New Jersey-based Voice of Peace, called CAIR the champion of "extremists whose views do not represent Islam."[4] Jamal Hasan of the Council for Democracy and Tolerance explains that CAIR's goal is to spread "Islamic hegemony the world over by hook or by crook."[5] Kamal Nawash, head of Free Muslims Against Terrorism, finds that CAIR and similar groups condemn terrorism on the surface while endorsing an ideology that helps foster extremism, adding that "almost all of their members are theocratic Muslims who reject secularism and want to establish Islamic states." Tashbih Sayyed of the Council for Democracy and Tolerance calls CAIR "the most accomplished fifth column" in the United States. And Stephen Schwartz of the Center on Islamic Pluralism writes that "CAIR should be considered a foreign-based subversive organization, comparable in the Islamist field to the Soviet-controlled Communist Party, USA."IPT heeft er eerder op gewezen dat de Amerikaanse moslim van Somalische komaf Abdirizak Bihi CAIR ervan heeft beschuldigd zich veel te weinig te distantiëren van de islamitische terreurbeweging Al-Shabaab, bijvoorbeeld door Somalisch-Amerikaanse moslims op te roepen niet samen te werken met de FBI.
Said Rageah
Eenzelfde mysterie betreft de hypothetische rol van het Abu Huraira Centre van de salafistische Somalisch-Canadese imam Said Rageah bij het afreizen van verschillende moskeegangers om te vechten in Somalië. Op een forum met een aantal militante deelnemers van Somalische komaf, zegt iemand: 'The odd thing is all the Somali young men who left Toronto to join Al-Shabaab were attending his mosque'. Maar de aanleiding voor de discussie op het forum is juist een video waarin Rageah kennelijk de strijd van de mujahedin veroordeelt (zie ook hier), of tenminste hun zelfmoordaanslagen. Een van de forumgangers zegt: 'Then there came this guy Saed Rageah, and some of the Jadeedi Salafiyoon, who started picking on Fiqhi issues to discredit the mujahidoon. Yeh he pulled out the 'suicide' bombing is haraam card, and went on a rant.' En: 'I think he (Saed Rageh) felt the pressure after some youths from his masjid went forth - light or heavy.'
In een preek is Rageah tekeer gegaan tegen de Muslim Canadian Congress (MCC), dat zich had uitgesproken voor een boerkaverbod; hij wil 'overal in de stad' baarden, nikabs en andere islamitische kledij zien, opdat de wensen van moslims onmogelijk genegeerd kunnen worden, en stelt zijn tegenstanders de toorn van allah in het vooruitzicht. De vrijzinnige moslima Farzana Hassan, in 2008 voorzitter van de MCC, heeft gezegd dat de Khalid-moskee in Toronto, waar Rageah vaak optreedt, op internet vrouwenbesnijdenis 'eervol' heeft genoemd.
Said Rageah is de eerstgenoemde spreker op een islamcongres in Amsterdam op 8 april komende maand, georganiseerd door de Nederlandse salafistische organisatie Dar-al-'Ilm.
Update: naar aanleiding van de aanslag op 12 maart door een salafist op een sjiitische moskee in Brussel, is in Le Soir (14 maart 2012) een artikel verschenen over de groeiende salafistische subcultuur in die stad: 'Plongée en immersion au cœur du Bruxelles des salafistes'. (Online alleen te lezen als het je lukt meteen na het inladen van de pagina op de 'stop'-knop van je browser te drukken, anders verdwijnt hij weer van het scherm.)|
Update (bis): in verband met het hierboven over Said Rageah vermelde, en na het bekend worden dat de pleger van de terreurdaden in Toulouse een onder meer in Afghanistan getrainde moslim van Algerijnse komaf is, heb ik eens een video helemaal bekeken waarin Rageah preekt over de 'world of the muslim youth'. Die jeugd moet begrijpen dat voor het tot stand brengen van een 'sterke moslim-maatschappij' nodig is: '(zelf)opoffering'. 'Achteroverleunen in comfortabele omstandigheden zal de eer van die umma nooit terugbrengen'. Waarna hij via het bruggetje 'through hardship and struggle nations thrive' in één adem het voorbeeld noemt van Abu Bakr (de eerste kalief), die een leger afstuurde op een vijand. Dus Rageah knoop doodleuk aan elkaar vast : jonge moslims - (zelf)opoffering - eerstgenoemde voorbeeld: gewapende strijd. Hij vervolgt vol vuur over een kennelijk rolmodel bij die strijd: de vaandeldrager van de troepen (of een deel daarvan) van Abu Bakr. Die zou het bevel 'keer de vijand nooit je rug toe' zo letterlijk hebben genomen, dat hij zich op een nogal gruwelijke manier opofferde: hij begroef de helft van zijn lichaam en vocht zich daarna dood. Dit is misschien de mythe waarop het 'martelaarschap' in de jihad terug gaat? Meteen na het vertellen van dit verhaal roept Rageah: 'Wat hebben jij en ik gedaan?'. Om daarna van wal te steken over een soortgelijk geval, ene Sahalim (?), opnieuw een drager van de 'banner of the mujahideen', die werd gedood door een golf van vijanden zonder hun zijn rug toe te keren. Waarna hij een andere strijder aanhaalt: 'Fight, until the word of Allah is most high!' (circa 11:20); ook deze sneuvelt zonder zich om te draaien. Weer een ander roept uit: 'Wanneer je de vijanden van Allah ontmoet, wees streng en hard!' Nog iemand: 'Denk niet dat zij die stierven voor de zaak van Allah dood zijn, zij zijn in leven bij hun heer'.
Rageah besluit met: 'Dit, broeders en zusters, heet zelfoppoffering'. De 'zusters' zijn daarbij de 'ware kracht'; ze moeten hun zonen opvoeden voor 'this deen'. (Dit begrip, 'onderdanigheid', behelst volgens orthodoxe moslims onder meer een afwijzing van de scheiding van kerk en staat.)
Het bovenstaande is geen oproep aan jonge moslims tot deelname aan een desnoods gewapende jihad en zich daarbij dood te vechten; maar het zit er wel verdomde dicht tegenaan.
Je vraagt je af hoe de publieke opinie zou reageren als Rageah op een islamcongres in Frankrijk deze preek zou afsteken...
Ja, het vroege christendom heeft zijn reeks heiligen die zichzelf opofferden en een wrede martelaarsdood stierven. Maar voor zover ik weet niet met het zwaard in de hand. De bekendste (en enige?) uitzondering is de mythische Sint Joris (die van de draak), een militair die door de Romeinen zou zijn terecht gesteld omdat hij weigerde christenen te vervolgen. Dus zelfs hij stierf zijn martelaarsdood niet in de strijd, maar omdat hij weigerde een bepaald soort strijd te voeren; wat niet heeft verhinderd dat de kruisridders hem tot patroonheilige maakten en het rode 'Sint Joris-kruis' gingen voeren.
In deze preek hamert Rageah erop dat de moslim de 'vijanden van de islam' moet kunnen identificeren. Zijn als tweede besproken voorbeeld (10:50) van een vijand - later zegt hij 'de ergste vijanden' - van het geloof betreft de 'hypocrieten', die hun ongeloof verbergen en beweren dat zij moslims zijn, terwijl zij 'in werkelijkheid niets geloven van waar de jihadi's [sic] voor staan.' 'Heden ten dage zijn ze overal', aldus Rageah. 'Allah heeft gezegd: je zult ze herkennen aan hun manier van praten'. Hij blijkt te doelen op moslims die voor een verbod op de nikab zijn en de islam 'liberal' willen maken. 'They are the enemies. [...] May allah destroy them.'
Toegevoegd april 2013:
Said Rageah - Death penalty for apostasy
TIFRIB-video's, 5 april 2013
Rageah over het leven als moslim in een ware islamitische staat of omgeving ('environment'): 'If you're in you're in for life, you cannot take back [...] The day you become a muslim, then be careful: you cannot go back.'
Noten
[1] Iemand met ogenschijnlijk kennis van zaken over de Moslimbroederschap legde in dit stuk (PDF) - de link is inmiddels gebroken[#] - uit, verwijzend naar oprichter Hasan al-Banna: 'Jihad is the fourth element among the ten oaths of allegiance (bay’ah) and also the first of twenty principles of understanding (al-fahm); this being the first element of the oath of allegiance (bay’ah) in Muslim Brotherhood doctrine. Moreover, the concept of Islamic jihad as interpreted by the Muslim Brotherhood, is defined as an individual obligation (fard ‘ayn) for all Muslims rather than a collective one (fard kifayah) (Al-Banna)'.
[#] Afgaande op de URL gaat het om een stuk van Azmul Fahimi; waarschijnlijk de auteur van 'The re-emergence of the Palestinian muslim brotherhood and the origin of Hamas' (bijvoorbeeld genoemd op deze pagina en ook hier vermeld).Op Alislam.org is te vinden: 'The ‘Pledge of Allegiance’ (Bay’ah) allows Muslims to demonstrate their complete
Latere toevoeging: het stuk is nog te lezen met Wayback Machine. Het gaat inderdaad om een publicatie van Azmul Fahimi, verbonden aan een Maleisische Universiteit, getiteld 'The Emergence of the Egyptian Muslim Brotherhood in Palestine'.
Nog later toegevoegd: het stuk is inmiddels geblokkeerd voor Wayback Machine. Een kopie heb ik hier neergezet (PDF).
acceptance of the Divine appointment, and authority, of the Khalifah and so testifying that the Khalifah is the representative of God on earth. The word Bay’ah ( بَيعَ ) literally means ‘to sell’ something and in this instance can be interpreted as one offering themselves to the will of the Khalifah in all that is good. [...] Commenting on the importance of the Bay’ah Imam al-Ghazali (rh) adds that as well as offering total allegiance to the Khalifah, the individual enters into a covenant with God that should not be broken.'
Harry Mulisch benadrukt in verband met de perverse SS-broederschap het cruciale van de eed en het bevel van hogerhand, uitgevaardigd door de absolute leider aan wie - gelooft die leider zelf en geloven zijn naaste medewerkers - niet minder dan een goddelijke openbaring deelachtig is geworden. Dit doet sterk denken aan de vorming van het eerste kalifaat door middel van de door Mohammed ingestelde bay'ah.
Ook de slogan 'wetenschap als pijler van de islamitische staat' van de Moslimbroederschap roept associaties met fascisme en communisme op - geen vrije vergaring van kennis, maar ideologisch voorgevormd onderzoek.
Natuurlijk kan men dit proberen te relativeren door te wijzen op vergelijkbare feiten in de Westerse geschiedenis, maar die betreffen toch grotendeels de Middeleeuwen (en eerder) of perioden daarna waar in overgrote meerderheid met afschuw op wordt teruggekeken.
Op pagina 222 van de studie Met alle geweld (2008) memoreert Hans Achterhuis: 'Sartre stelt [in Critique de la raison dialectique (1960)] dat broederschap en terreur onlosmakelijk verbonden zijn. Broederschap ontstaat als een groep zich spontaan engageert voor een betere maatschappelijke orde en zo in opstand komt tegen de bestaande maatschappelijke orde. Vanuit de maatschappij zal hierop vaak met geweld worden gereageerd. Wanneer 'de broederschap' zich hiertegen verzet, zal ze niet alleen naar buiten ['terrorisme'], maar volgens Sartre ook naar binnen ['terreur'] toe geweld moeten hanteren. Alleen zo kan de eenheid tegen de externe vijand worden gewaarborgd, waarbij niemand in de strijd mag afvallen of verzaken.'
Ook in Atlas Shrugged (1957) van Ayn Rand - de inspirator van invloedrijke figuren als Alan Greenspan en in Amerika massaal gelezen prediker van extremistische neoliberale denkbeelden - is sprake van een eed, namelijk die van de held John Galt: 'I swear by my life and my love of it that I will never live for the sake of another man, nor ask another man to live for mine'.
Voor beëdigde mannenbroeders is de Zaak of Leider waaraan men loyaal blijft tot in de dood, belangrijker dan mensenrechten en mensenlevens, incluis het eigen leven (waarna de stap naar 'sterven voor' en het martelaarschap eigenlijk logisch is). De mogelijkheid om uit vrije wil bijvoorbeeld begrip en medegevoel met 'vijanden' te laten prevaleren, wordt als het ware uitgeschakeld, doordat de vrije wil - bij wijze van een soort vurige zelfvernietiging - zichzelf in hoge mate afzweert (in de zin van radicaal aflegt) door middel van de eed.
Zie voor de belangrijke rol van de eed in de Moslimbroederschap bijvoorbeeld The Muslim Brotherhood; Hasan al-Hudaybi and ideology (Barbara H. E. Zollner, 216 pagina's, Routledge 2008 - hier bij Amazon). Deze auteur meent overigens dat Hasan al-Hudaybi (1891-1973), zich afzettend tegen Sayyid Qutb, de Moslimbroederschap heeft omgevormd tot een gematigde club (al geeft ze toe dat Al-Hudaybi waarschijnlijk geen democraat was). We zullen het zien, niet op de laatste plaats aan de hand van de ontwikkelingen in het Egypte van vandaag.
Latere toevoeging: politiek commentator Max van Weezel van Vrij Nederland zei op Radio 1 op 20 maart 2012 (circa 13.40 uur) dat oude getrouwen van Wilders onder de PVV'ers 'een eed op de kaatsbaan' hebben gezworen toen de partij nog maar negen zetels had. De frase 'eed op de kaatsbaan' is bekend van de Franse Revolutie - geen 'rechtse' aangelegenheid, maar zoals bekend wel een zeer bloederige. Van Weezels frase laat zien dat hij (bewust of onbewust) het potentieel gewelddadige radicalisme van de PVV loepzuiver onderkent.
[2] Zegsman Mahmoud Ghuzlan van de Moslimbroederschap heeft volgens het IPT, dat verwijst naar een Arabische website, inzake Iran gezegd dat zijn organisatie weliswaar geschilpunten heeft met Iran, maar deze islamitische staat steunt waar men het met elkaar eens is, 'zoals opstaan tegen Amerika en het Westen, die proberen zijn nucleaire programma af te stoppen'.
[3] Over Hamas zegt Ghuzlan volgens het IPT hier: 'Hamas is a branch of the Muslim Brotherhood in Palestine and the last bastion to protect it considering that the group is scattered in about seventy countries. It is part of the Da'wa of the Brotherhood. Between the two is an intellectual and emotional link. Our position on them is like our position on any brothers in the world, particularly Arab countries. We do not interfere in its affairs, and give advice if requested; the Brotherhood in every country respecting and living in accordance with the constitution of this state and its laws.'
IPT meldt voorts dat volgens het Israëlische Channel 10 Hamas-leider Ismail Haniyeh eind vorig jaar nog eens de band met de Moslimbroederschap bevestigde; hij zou hebben gezegd dat Hamas daarvan de 'jihadistische tak' is.
Zie ook m'n blognotities:
Mohammed Morsi, moslimbroeder en demagoog
Meerderheid Egyptenaren voor politieke islam
Egypte: presidentskandidaat Moslimbroeders belooft sharia
Dar-al-'Ilm, bruggenhoofd van Saoedische sharia
Veel jonge moslims blijven extremisten adoreren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten