Lees ook: 1. De comeback van Jodenhaat 2. Staaltjes Jodenhaat van Dieudonné 4. Het abjecte netwerk van Dieudonné 5. Tariq Ramadan bouwt een brug naar... Dieudonné c.s. |
Bas Heijne schrijft in zijn column "Haat" over Dieudonné dat "activistisch links en extreemrechts elkaar snikkend in de armen gevallen" zijn inzake "antisemitisme als systeemkritiek". Bart Schut stelt in zijn artikel "De spectaculaire comeback van Jodenhaat" dat "antisemitisme niet meer als racisme [wordt] beschouwd [...] in kringen [waar men zich ] graag omschrijft als 'progressief', 'links' of zelfs 'antifascistisch'." Volgens Ephimenco heeft "Dieudonné [...] het voor elkaar gekregen om drie stromingen tot zijn publiek samen te smelten: de pro-Palestijnse linkse radicalen, de rechts-extremisten en de (jonge) moslims uit de banlieues." En Stephan Sanders beweert in zijn stuk "De antisemiet heeft de lachers op zijn hand" dat na het ostentatief onderduiken van Dieudonné, voor zijn gedachtegoed een markt zal blijven bestaan: "de boze jongeren uit de banlieus[sic], vaak islamitisch; de extreem linksen die strijden tegen de grote en de kleine satan (de VS en Israël); de oude antisemieten van het Front National, die een nieuw gevolg verwelkomen; een klein kringetje van afro-nationalisten, dat de Holocaust toch al een detail vond vergeleken met de slavernij; en tenslotte de eeuwige horde van sensatiezoekers."
Zo, dat kunnen de linkse activisten in hun zak steken! Maar... klopt het eigenlijk wel, of vliegen hier vier commentatoren dezelfde bocht uit?