| Lees ook: 1. De comeback van Jodenhaat 2. Staaltjes Jodenhaat van Dieudonné 4. Het abjecte netwerk van Dieudonné 5. Tariq Ramadan bouwt een brug naar... Dieudonné c.s. |
Zo, dat kunnen de linkse activisten in hun zak steken! Maar... klopt het eigenlijk wel, of vliegen hier vier commentatoren dezelfde bocht uit?
Wat betreft Bas Heijne moet ik er meteen bij zeggen, dat hij op een vraag via Twitter liet weten dat hij zich beperkte tot Frankrijk en doelde op de samenwerking tussen Alain Soral en Dieudonné. Goed, dan suggereert zijn woordkeus meer dan hij op het oog had. En zelfs bij die toespitsing past een groot vraagteken. Want Soral is een ongeleid projectiel, een Einzelgänger met weliswaar een communistisch verleden, maar recenter een flinke periode (2005-2009) bij het Front National. Hij noemt zijn ideologie "links qua arbeid en rechts qua waarden". Dat wordt wel "rood-bruin" genoemd als de waarden extreemrechts zijn. Kortom: het is op zijn best een verwarrende simplificatie om Soral in een column over Dieudonné te rekenen tot het linkse activisme dat met extreemrechts gemene zaak zou maken; Soral belichaamt 'rood-bruin' al ruim acht jaar en hij is als rood-bruine activist - strikt genomen zelfs als lid van het extreemrechtse Front National - gaan samenwerken met Dieudonné.
Ik ben zo vrij te vermoeden dat Heijne's (te) ruime formulering verraadt dat hij - dan slechts half bewust - toch ongeveer hetzelfde leerstuk in zijn hoofd had als waar Schut, Ephimenco en Sanders van getuigen, een dogma van de 'rechtse kerk', ongeveer als volgt: extreemlinks haat Israël zodanig selectief of buitenproportioneel, dat dit neerkomt op latent dan wel stiekem antisemitisme; en omdat de afkeer van Israël steevast is gekoppeld aan afkeer van de VS en het kapitalisme in het algemeen, mag je spreken van 'antisemitisme als systeemkritiek'; ten slotte heeft deze motivatie als vanzelf geleid tot samenwerking tussen extreemlinks en islamisten of zelfs moslims in den brede, die Israël (of Joden) en de VS evenzeer verketteren. Kortom: het activisme van buitenparlementair links tegen "de kleine en de grote satan" is in de kern antisemitisch en verbindt moslims en linksen. En ja, als dat zo is, lijkt ook een bondje met Dieudonné logisch.
Hieronder[1] zal ik laten zien dat dit dogma en al helemaal die laatste aanname het zicht verspert op een rijker geschakeerde werkelijkheid. Er blijkt nauwelijks sprake (meer) te zijn van (openlijke) steun voor Dieudonné door activistisch links - ik beperk me tot Frankrijk, Nederland en enkele andere voorbeelden. Toen ik mijn inventarisatie begon, was ik daar weinig gerust op; ik ben blij met het huidige beeld.
Links activisme en Dieudonné
Volledigheidshalve eerst even parlementair links. Dat keert zich unaniem tegen Dieudonné en zijn antisemitisme, al verschilt men van mening over de aanpak van minister Valls van Binnenlandse Zaken, dus over de vraag of het verbieden van zijn shows verstandig is (maar ook de nodige niet-linkse commentatoren zijn tegen 'censuur vooraf'). Zie de reacties van PS, Ecologie-Les Verts (tevens hier) en PCF (ook hier).
Dan de 'linkse activisten'.
Groepen die Dieudonné steunen
De Franse uiterst linkse activist Yves Coleman schrijft: "Slechts enkele Franse Holocaust-ontkenners kwamen uit 'ultra-linkse' kringen, maar die hebben wel de weg vrijgemaakt voor de groei van een nieuwe vorm van antisemitisme/anti-zionisme. [Dieudonné's] omstreden 'quenelle'-groet kreeg veel navolging en dat maakte een heleboel los. Een kritiek op de problematische reacties van een flink deel van Frans radicaal-links op Dieudonné’s antisemitisme." Coleman noemt twee splintergroepen die achter Dieudonné staan:
- Indigènes de la République - die inderdaad spreken van "La virile arrogance de l’indigène Dieudonné". Van belang is dat deze beweging wellicht mede het klimaat schiep voor de ernstige rellen in 2005 en zeker de vandalen steunde.
- EuroPalestine - trekt op met Indigènes de la République, steunde in elk geval in 2006 Dieudonné en werkt samen met de vaak als antisemitisch beschouwde Joodse jazzmuzikant Gilad Atzmon, die Dieudonné prees.
Meer informatie biedt het stuk "De betekenisvolle stilte van extreemlinks over Dieudonné" op de linkse site Lesmaterialistes.com. Men wijst op steun voor Dieudonné bij de Organisation des Communistes de France (OCF) - de betreffende tekst[2] van deze obscure stalinistische groep, die niet eens in de wikipedia staat, heb ik gelezen maar is inmiddels weggehaald, citaten staan op Lesmaterialistes.com.
Een magere oogst, gelukkig.
Nederland:
- Ellen van de Bovenkamp publiceerde op de blog Closer van antropoloog Martijn de Koning een van halve onwaarheden uitpuilende apologie voor Dieudonné. Ze noemde een van zijn gaskamergrappen "misselijk", maar gaat doodleuk voorbij aan het door en door antisemitische discours en het abjecte netwerk van de man.
Elders:
- CounterPunch - op deze uiterst linkse en sterk tegen Israël gekante Amerikaanse site (meer intellectueel dan activistisch) neemt Diana Johnstone het op voor Dieudonné.
Toevoeging 3 februari: journaliste Nabila Ramdani presteert het de quenelle nog steeds een onschuldig gebaar van protest te noemen, ondanks het rabiate antisemitisme van Dieudonné en zijn netwerk.
Groepen die Dieudonné te laat en/of te slap veroordelen
- Le Grand Soir (Journal Militant d'Information Alternative): vindt dat Soral en Dieudonné te burgerlijk zijn en hun achterban helaas ontmoedigen in opstand te komen.
Addendum 31 januari: op 1 juni 2009 verscheen op de site van Le Grand Soir een artikel van Antifa tegen Dieudonné en zijn netwerk, waarin over zijn anzionistische partij wordt gezegd: "dat is geen anti-systeem-lijst, maar een antisemitische en extreemrechtse lijst". [einde addendum]
Inmiddels bijgedraaid:
- Lutte ouvrière, een trotskistische krant die volgens Coleman acht jaar lang slechts "heel voorzichtige kritiek" leverde op Dieudonné, maar die onlangs diens antisemitisme ondubbelzinnig onderkende en afwees.
- Anti-Fascistische Actie Nantes, dat (Coleman wijst daarop) complottheorie-achtig benadrukte dat de aanvallen tegen Dieudonné "op precies hetzelfde moment" in de media kwamen als "de nieuwe Israëlische agressie in Palestina". Maar inmiddels is deze club tegen Dieudonné, althans zo begrijp ik hier.
Eveneens weinig om het lijf.
Buiten Frankrijk:
- SAP-rood: teveel begrip voor de fans van Dieudonné, maar wel een magere ("zijn minimalisering van de holocaust ging meer en meer op antisemitisme lijken") onderkenning van zijn Jodenhaat. Men lijkt hem vooral te veroordelen omdat hij maar "één vijand aan[wijst], de zionistische staat en zijn vertakkingen".
- PVDA (België): "We moeten vaststellen dat te weinig bekende Fransen de moed hadden hem te verdedigen toen hij dat zonder twijfel verdiende. De zaak-Dieudonné toonde aan dat er een lobby bestaat die hardnekkig de belangen van de Israëlische staat verdedigt en dat die onder één hoedje speelt met de Franse overheid." Maar ook: "De Dieudonné van vandaag doet objectief gezien aan politiek, maar hij doet dat wel – helaas – door [...] het volledig valse idee te verspreiden dat een joods-vrijmetselaarscomplot de wereld overheerst." En: "Waar hij in zijn shows aanvankelijk kritiek uitte op de politiek van de staat Israël, evolueerde hij steeds verder in de richting van antisemitisme."
Groepen die niet reageren op Dieudonné
Voor zover ik kon nagaan hebben tenminste tot circa medio januari dit jaar de volgende linkse activisten in Frankrijk niks gezegd over Dieudonné:
- Anarchisten: Organisation Communiste Libertaire (zit dicht aan tegen opzettelijk niet veroordelen); La Fédération Anarchiste; Coordination des Groupes Anarchistes - maar recentelijk wel een aanval op onder meer Dieudonné van de afdeling Lyon.
- De 'syndicalisten': CNT en Alternatifs.
- Marxisten-leninisten: PRCF, URCF, PCOF, ROC-ML.
- Maoïsten: Drapeau Rouge, Futur Rouge, Voie Prolétarienne.
- Indymedia: anoniem netwerk van voornamelijk loslopende radicalen (wel een veroordeling door afdeling Nantes).
Dit zijn allemaal marginale clubs.
Nederland: Nederlands Palestina Komitee (maar op de Facebook-pagina wel een overgenomen artikel waarin staat: "[He is] definitely [an anti-Semite], and he's a businessman making a lot of money out of it. [...] These guys are the worst thing that happened to the Palestinian cause in decades"); Internationale Socialisten (maar wel een veroordeling op wellicht persoonlijke titel door Peter Storm - later toegevoegd: Storm is kennelijk niet meer verbonden aan de IS); Platform Stop racisme en uitsluiting (mantelorganisatie IS); Anja Meulenbelt.
Elders: International Socialists; Unite against Fascism (UAF).
Bedenk hierbij: niets zeggen betekent zeker niet noodzakelijk: steunen. Ook op de site van "Ni putes, ni soumises" staat niks over Dieudonné, maar het lijdt geen twijfel dat men hem een tegenstander acht.
Groepen die zich (inmiddels) tegen Dieudonné keren
- SOS Racisme (zie ook hier).
- L'Association France-Palestine Solidarité.
- Anti-kapitalistische Partij (NPA, zie ook hier).
- Lutte ouvrière (trotskistische club, zie hierboven).
- Alternative Libertaire
- Antifa
- REFLEX
- Indymedia Nantes.
- Zaman France (krant van de Gülen-beweging, een vermelding waard hoewel het geen linkse activisten zijn).
Nederland
- Doorbraak.eu.
- Grenzeloos.
- Nederlands Palestina Komitee door item op Facebook.
- Peter Storm.
- Wij Blijven Hier (geen "linkse activisten", maar hier toch een vermelding waard).
- Frontaal Naakt (idem).
Overige
- Hope not Hate (ook hier).
- Searchlight.
- Workers Liberty .
- Socialist Workers Party (SWP) en George Galloway.
Conclusie
De voorstelling van zaken door Stephan Sanders, Ephimenco en Bart Schut - en de al dan niet abusievelijk suggestieve formulering van Bas Heijne - dat extreemlinks, of linkse activisten, een belangrijk deel zijn van de achterban van Dieudonné, wordt niet door de feiten geschraagd. En dat is verheugend.
< Vorige deel | volgende deel >
Noten
[1] Een omvattende analyse van de zin en onzin van het rechtse dogma van het 'antisemitische pakt tussen links en islam tegen het Westerse systeem' zou veel te ver voeren. Interessante aspecten ervan zullen aan bod komen in deel 5 van deze serie blogs, over Dieudonné en Tariq Ramadan. Dit deel besluit ik (zie onderaan) ter zake met een vrij willekeurige reeks observaties, uitweidingen, duidingen en leestips, vooral met betrekking tot het linkse activisme. Dit is werk in uitvoering, ik vul het in de loop der tijd wellicht aan. Ook is het mogelijk dat ik van deze onderneming zal afzien.
[2] Pour les communistes, la critique et l’audience de Dieudonné sont évidemment les bienvenues, car elles constituent une accroche potentielle à la critique marxiste du capitalisme. [...] C’est évidemment une abomination pour l’ordre bourgeois qui l’a bien compris et qui par conséquent cherche à abattre par tous les moyens ce dangereux artiste (bien) engagé. Vincent Gouysse, pour l’OCF, le 03/01/2014
Het bovenstaande is iets aangevuld op 31 januari.
---
[Hieronder een ruwe - nog veel te brede! - opzet van wat ik komende tijd zal toevoegen.]
Zin en onzin van het rechtse dogma van het (antisemitische) pakt tussen links en islam
Mooie achtergrondartikelen
Antisemitism and coalitions of the extremes
Dave Rich, Joodse CST, 2005
A discourse of deligitimisation: the British left and the Jews
Ben Cohen, 2005
The radicalism of fools: the rise of the new anti-Semitism
Door Anthony Clavane, New Statesman, 30 januari 2014
Antisemitisme, (anti)zionisme en 'elqudsisme'
Case 1: invallen in Afghanistan en Irak
Case 2: antiglobalisten en Social Forum
Case 4: Israël tegen Libanon en Gaza
Case 3: de rellen in Frankrijk 2005
- "De inheemsen van de republiek" en links
- "Het land van..." (rapper Salah Edin)
De moordaanslag op Theo van Gogh
Verzet tegen 'multiculti-beleid'
- Frits Bolkestein, Ayaan Hirsi Ali, Paul Cliteur
'Het verraad van links' (emancipatie en 'kerk en staat')
- Paul Scheffer, Eddy Terstall, Carel Brendel
Het ontslag van Tariq Ramadan
Rol van Obama
Deceptie van de 'Arabische Lente'
Algehele verzwakking van links
Is 'rood-groen' over zijn hoogtepunt heen?
Opkomst van extreemrechts; filo/antisemitisme
- Pim Fortuyn, Geert Wilders
- Geen Stijl en nog extremere rechtse blogs
- Alliantie van Europees extreemrechts
'Groen-bruin' in Frankrijk en daarbuiten
- Alain Soral, Dieudonné en de UOIF
- Amir de Martino's Islamic Centre of England
- Tariq Ramadan -> zie deel 5
Conclusie: een onvoorspelbare warboel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten