Kredietcrisis en inflatiespook

Hier een artikel, ook leesbaar voor niet-economen, dat aannemelijk maakt dat het probleem structureel veel dieper zit dan de banken die geen geld meer lenen omdat ze met een massa slechte leningen zitten. Het gaat erom, dat door het hele bedrijfsleven kolossale schulden zijn gemaakt. De verhouding tot het door de reële economie gegenereerde totale inkomen is volstrekt zoek. Men heeft gigantisch gespeculeerd op een ongestoorde, absurd hoge gemiddelde economische groei.

Wat de staten nu proberen, is de onbetaalbare schuldenlast van banken en sommige bedrijven linksom of rechtsom over te nemen of te dekken, dus de aflossingsverplichting te spreiden over de hele bevolking (belastingbetalers). Dit zal niet werken, omdat het probleem is dat er te weinig inkomen is in verhouding tot de schuldenlast. De staat kan niet uit het niets het totale inkomen laten groeien, tenzij door de geldpers te laten draaien.

De auteur van het artikel betoogt dan ook dat inflatie uiteindelijk het enige zal zijn dat de schuldenlast tot houdbare proporties zal (kunnen) terugbrengen. Ook dat is een mechanisme dat de straf van de 'aflossing' van de mega-schuldenlast spreidt over de hele bevolking, als alternatief voor het failliet gaat van de bedrijven, verzekeraars, banken, pensioenfondsen et cetera die onverantwoord veel schulden hebben gemaakt of daar indirect (via aandelen) aan hebben meegedaan.

Eigenlijk zou het failliet gaan (bedrijven) of grote verliezen leiden (pensioenfondsen e.d.) van de actoren die direct (bedrijven) en indirect (aandeelhouders, onder meer pensioenfondsen) een onverantwoorde berg schulden hebben gemaakt respectievelijk zich blindelings rijk hebben gerekend, het meest rechtvaardig zijn. Maar de politiek zal dit niet aandurven, uit angst voor sociale onrust en maatschappelijke wanorde. Daarom zullen alle burgers worden gestraft voor de roekeloosheid van met name de private sector. Wie - als particulier, of zoals China, als natie - heeft gespaard, zal boeten voor de onverantwoorde leen- en spendeerdrift van anderen, doordat het gespaarde geld straks nog maar weinig waard is. Men zal massaal gaan proberen met dat geld zaken te kopen die hun waarde behouden, zoals goud, maar als het inflatiespook echt toeslaat, zal dat de pijn nauwelijks kunnen verzachten, omdat door een run op die goederen de prijs ervan pijlsnel zal stijgen tot een peil dat op langere termijn niet zal blijven bestaan, zodat men er bij verkoop veel minder geld voor krijgt dan de aankoop heeft gekost.

Zie ook m'n blognotitie:
Geldontwaarding door schuldencrisis (september 2007)