Knut, Bokito en het grote uitsterven

De massa voelt zich onbewust uiterst onbehagelijk, schuldig maar vooral bang om het eigen lot, bij het uitsterven van de grote, archetypische, 'top-van-de-voedselketen'-dieren zoals de gorilla en de ijsbeer. Maar in plaats van de structurele oorzaken te willen beseffen en wérkelijk te geven om de dieren door de leefstijl aan te passen en politici te kiezen die maatregelen nemen, stort men zich tunnelzichtig op een paar gekooide individuen, geheel conform de huidige beleveniscultuur = het collectieve 'meemaken' van triviale eendagsvlieggebeurtenissen - een meemaken dat het exacte tegendeel is van de ooit moderne idee van maatschappelijke maakbaarheid en vooruitgang.
De nieuwsgierige mensen zien in de ogen van de apen, opgesloten in een kunstmatige omgeving, hun eigen - veelal verborgen - angst verstikt te raken in een zich sluitend systeem, waarin de natuur alleen in haar 'onmenselijke' gedaante van ontwrichtende processen en krachten een rol van (grote) betekenis zal spelen.